ORDAINA

ORDAINA

Philip K. Dick

(Mettok, 2015)

            Liburuari izena ematen dion ipuinean –Ordaina–; poliziak dena kontrolatzen duen munduan, Jennings bere lanaldia bukatu ondoren, memoria gabe utzi dute; ikertu duen geroa ikuskatzeko makinari buruzko informazioarik zabal ez dezan. Berak jakin izan zuen noizbait zein izango zen bere etorkizun latza eta kontratuaren diruaren ordez jasotzeko hobetsiko duen lansariko objektu ezdeusek –berak aurretik aukeratutakoak– emango diote bizia salbatzeko erakusbidea.

            Beste hamar ipuinetan antzeko istorioak proposatuko zaizkigu. Gizakien pertsonalitate eta memoria aldaketa usu erabiltzen ditu botereak, gizakiek ez dute beraien nortasun ziurtasunik ere. Gerra hotzeko garaiko ipuinak dira, errusiarrak eta estralurtarrak dira etsairik handienak.

            Berrogeita hamar-hirurogei hamarkadako ipuinak dira eta zahar kutsukoa egiten zaigu eskenategia: ez ordenadorerik, komunikazio akastunak, ez sakelakorik, espaziontziak kutre samarrak irudikatzen ditugu… Baina gizakiak itota bizi (?) dira, automatikoki, erroboten menpe askotan, duintasuna galduta, etsirik… mixeria oso modernoak.

            Gustura hasi nintzen ipuin hauek irakurtzen, baina bukaerako astuntxo egin zaizkit. Agian denak jarraian irakurri izan ez banitu! Hasi, behintzat, eta esango didazue.

Iradokiko zaizuen irakurketan lehenengo sei ipuinak irakurtzea proposatuko zaizue.

Rafa L.