Aitarekin ikasi du arrantzan txikitandik Ismaelek, eta horretan dihardu egunero. Ismalek, itsasora gabe, etxean geratu behar izan duen egun batean; aita eta Youssouf desagertu egingo dira betiko. Honetan hasiko da Ismaelek itsasoarekin izango duen maitasun eta gorrotozko harremana.
Europara nahi izango du Ismaelek. Itsasoak bidaide guztiak irentsiko ditu Ismael
bakarrik utzita bizirik.
Tonu sentsiblero eta aitatxokeriaz idatzitako istorioa. Egileak munta apaleko hausnarketak egiteko behar dituen eszenategiak marraztu ditu, eta historia bat behar lukeena, powerpoint melodramatikoan geratu.
D’Adamok ez du aztertzen ukitzen duen gaia, ez du jarrera argirik azaltzen dramaren
aurrean. Liburua astuntxoa egiten da irakurtzeko, eta geldoa. Igande arratseko
katekesiko filmen kutsua hartzen zaio kontakizunari: gozopastelegia.
Rafa L.