Morto Vivace
Jon Arretxe
(elkar, 2007)
Beste lan arintxo batekin datorkigu oraingoan ere Jon Arretxe. Gutako bateren batzuek espero genuen “Kleopatran” ezagutu genuen Simon Artabe detektibeak argituko lukeen beste kasuren baten berri izatea. Baina ez da horrelakorik gertatu eta oraingo honetan, Parisen, Perrot eta Martinez izango dira poliziak, polizia atipikoak, egun osoa kalean ematen dutenak, taxuzko bazkaririk egiten ez dutenak, beltza bat eta “moroa” bestea.
Asesinatze bat egongo da Sena ibaian bidaia turistikoak egiten dituzten barku horietako batean. Hildakoa homosexuala da, Parisera kantatzera etorri den koru bateko partaidea eta, itxuraz, ez oso maitatua bere taldekideen artean. Bi inspektore bitxi hauek kalean gora eta kalean behera emango dute kontakizun osoan, eztakigun nongo CSI-ak kasua “laborategien magiaz” argitzen duen bitartean.
Asesinatze bat egongo da Sena ibaian bidaia turistikoak egiten dituzten barku horietako batean. Hildakoa homosexuala da, Parisera kantatzera etorri den koru bateko partaidea eta, itxuraz, ez oso maitatua bere taldekideen artean. Bi inspektore bitxi hauek kalean gora eta kalean behera emango dute kontakizun osoan, eztakigun nongo CSI-ak kasua “laborategien magiaz” argitzen duen bitartean.
Nahiz eta pertsonaien hizkuntza zinez gogor eta biraoz betetakoa izan -irakurlea nazkatu arte-; horrek ez ditu pertsonaiak sinesgariak egiten. Pariseko “azpimundukoak” erakutsi nahi izan zaizkugu, baina idazleak ez ditu ondo margotu.
Nobela osoa kale, auzo, plaza eta horrelakoei buruzko argibidez beteta dago; non eta –batzuetan- nobela beltza baino, esku artean gida turiskoa daukagula ematen duen.
Simon Artabek kasu berria merezi izan ez bazuen, Pellot eta Martinezek ere betirako oporrak merezi dute.
Rafa L.