TXANPAINA, MESEDEZ

Txanpaina, mesedez

Oier Santos

(Erein, 2015)

            Ekologia defendatzeko indarkeria erabiliko duen taldea sortu da Euskal Herrian. Ekintzen maila gero eta arriskuagoa bilakatzen ari da. Markel, ertzaintzaren burua, saiatuko da radikalen atentatuak ikertzen eta ekintzaileek komunikabideetan itxuraz daukaten kontaktuak errotik mozten.

            Markel Aizpuruak lanari ematen dizkio bere hoberenak eta emaztea, Ane, abandonatu xamar dauka; ondorioz, bikotearen harremana okertzen hasiko da eta ertzaina une latzak biziko ditu lanaren eta pikutara doan erlazioaren presiopean.

            Istorioa oraingo denboretan dago kokatuta. Ez dauka egiantz handiegirik, eta –zorionez– kontatzen direnak nekez gerta litezke. Pertsonaiak ez daude oso fin tajututa eta ez dira oso sinesgarri suertatzen. Gaizto eta zintzoen kontakizun honetan, ekologistek betetzen dute maltzurren partea.

            Kapitulu bakoitzaren hasieran, amaieran istorioaren nondik norakoak argitu dituen idazki baten zati bat  ematen zaigu.  Gainontzekoa  linealki dago kontatuta.

            Astuna eta geldoa suertatu zait. Niri ez zait gehiegi gustatu. Gauza bera gertatu zitzaidan egilearen aurreko Ez zuten erantzun liburuarekin: nahiz nire iritzia aldekoa ez izan, ikasleen artean liburu arrakastatsua izan zen. Beraz, ez fidatu gehiegi besteok esaten dugunaz eta zerorrek irakurri eta iritzia eman.

Rafa L.

ARRISKUPEAN

 ARRISKUPEAN

Fernando Morillo

(Ibaizabal, 2003)

            Gure inguruan dagoen edonork, pertsonaia arruntena izanda ere, gorde lezake sekreturik handiena. Ustekabean egingo du Isuskok tupust honelako kasu batekin. Institutuko pertsonarik atsegin eta amultsuenak ezkutuan gordetzen zuen iragan iluna arakatzen arituko da Isusko, Ibairen laguntzaz. Hau dela eta, abentura arriskutsuan ibiliko dira murgilduta kuadrillako gazteak.

            Aurreko kapituluetan martxa handiz hasi eta interesgarria oso egiten zaigun istorioa moteltzen joango da aurrera egin ahala eta bukaerako sinesgaitza eta nahikoa topikoa bihurtuko da. Zergatik? Agian; idazleak ez ditu pertsonaiak behar bezala lanean jartzen bere ekintza, gorabehera eta bizipenen bitartez misterioa argitu dezaten, eta ordenagailu “orojakilearen” truko errazean erortzen da behar baino gehiagotan.

            Bestela esanda, badirudi oraingo honetan idazleak oso ondo ezagutzen ez dituen nazioarteko espioitza eremutan ibili dela eta, noski, galdu samar dabilela; bestetan maisuki erabili izan duen (Izar Malkoak) sinesgarritasunetik  urrun.

            Hala ere, entretenigarria, erraza eta di-da batean irakurtzen den liburua da eta egilearen punta-puntenekoa ez bada ere, merezi du.

Rafa L.

WATSONDARRAK

WATSONDARRAK

The Watsons -1817-

Jane Austen

(Denonartean, 2014)

          Watson jauna eskasian bizi da, ez ditu bere alabentzako ezkontza “on” bana adosteak eskatzen dituen diru eta posizioa. Horregatik Elizabeth, alaba zaharrena, etxean, aita zaintzen geratu den bitartean; aitak beste hiru alabak ahaideen  etxeetara bidali ditu, ea urrutiko herrietan fortuna egiterik duten eta senargai egoki bat harrapatzen.

            Emma alaba gazteena hala egon da izebaren etxean, eta etxera bueltan denean Surrey bailarako “neska berria” izanda, inguruko galai guztien jomuga bilakatuko da. Bere manera gozo eta abegitsuekin arrakasta itzela lortuko du eta denak hasiko zaizkio gorteiatzen etengabe.

            Eta ez dugu gehiago jakingo. Bukatu gabeko nobela baita hau.

            Duela berrehun urteko kontuak. Handinahiez bizi den gizarte bat marratzen du kontakizunak. Alabak “ondo ezkontzeaz” aparte beste helbururik ez duten familiak. Ez da besterik espero andrazkoengandik: dantzak, jantzi dotoreak, hutsalkeria eta senarra diruduna atzematea. Sendia pobre samarra izanda trageria are handiagoa izango da neskentzat, eta bere bertuteak nabarmentzera behartuta egongo dira uneoro.

            Hasieran irakurketa zaila egin dakiguke perpaus luze eta korapilotsuekin. Baina azkar ohituko gara eta istorioan erraz murgilduko. Oso arrotz egingo zaigu gizarte giroa, oso urrutiko eta aspaldiko kontuak begitanduko zaizkigu. Duela pare bat mende emakumeei buruz pentsatzen eta idazten zena (baita emakume idazleek ere) ezagutu ahal izango dugu. Eskerrak atzera geratu diren kontuak direla! Ala ez?

Rafa L.