WATSONDARRAK

WATSONDARRAK

The Watsons -1817-

Jane Austen

(Denonartean, 2014)

          Watson jauna eskasian bizi da, ez ditu bere alabentzako ezkontza “on” bana adosteak eskatzen dituen diru eta posizioa. Horregatik Elizabeth, alaba zaharrena, etxean, aita zaintzen geratu den bitartean; aitak beste hiru alabak ahaideen  etxeetara bidali ditu, ea urrutiko herrietan fortuna egiterik duten eta senargai egoki bat harrapatzen.

            Emma alaba gazteena hala egon da izebaren etxean, eta etxera bueltan denean Surrey bailarako “neska berria” izanda, inguruko galai guztien jomuga bilakatuko da. Bere manera gozo eta abegitsuekin arrakasta itzela lortuko du eta denak hasiko zaizkio gorteiatzen etengabe.

            Eta ez dugu gehiago jakingo. Bukatu gabeko nobela baita hau.

            Duela berrehun urteko kontuak. Handinahiez bizi den gizarte bat marratzen du kontakizunak. Alabak “ondo ezkontzeaz” aparte beste helbururik ez duten familiak. Ez da besterik espero andrazkoengandik: dantzak, jantzi dotoreak, hutsalkeria eta senarra diruduna atzematea. Sendia pobre samarra izanda trageria are handiagoa izango da neskentzat, eta bere bertuteak nabarmentzera behartuta egongo dira uneoro.

            Hasieran irakurketa zaila egin dakiguke perpaus luze eta korapilotsuekin. Baina azkar ohituko gara eta istorioan erraz murgilduko. Oso arrotz egingo zaigu gizarte giroa, oso urrutiko eta aspaldiko kontuak begitanduko zaizkigu. Duela pare bat mende emakumeei buruz pentsatzen eta idazten zena (baita emakume idazleek ere) ezagutu ahal izango dugu. Eskerrak atzera geratu diren kontuak direla! Ala ez?

Rafa L.