URAREN FORMA
Andrea Camilleri
(Igela, 2012)
Montalbano ez da polizia ohikoa.
Gizatasuna eta onberatsuna agertuko ditu beste ezer baino lehen, eta umorea,
eta ironia. Solaskide aparta da eta beti dauka egoerari zuzen doakion pasadizo,
oroitzapen edota kontakizunik. Istorio nagusiari, mutur asko dituen mataza horri,
Salvok etengabe gehitzen dizkion mikroistorioak emendatzen zaizkio.
Gozamen hutsa da liburua, baina
irakurle ernai eta adi egoteko gai dena eskatuko du. Aurretik ere Hilabetea
Montalbanorekin proposatu izan dugu blogean. Hura gustatu bazitzaizuen,
oraingo honekin montalbanomaniako porrokatuta bihurtuko zarete. Espero dezagun Salvoren
nobela gehiago azkar euskaratzea, bestela… euskarari traizio txikia eginda…
Nire buruan sortutako Montalbanoren
irudia oso urrun dago telebistan eskaini izan diguten guaperas horretatik (askoz ere egilea beraren antzera irudikatu izan dut).
Hortaz, ez dut Salvo telebistan gehiago ikusiko eta nerearekin geratuko naiz.
Rafa L.
No comments:
Post a Comment