TXANPAINA, MESEDEZ

Txanpaina, mesedez

Oier Santos

(Erein, 2015)

            Ekologia defendatzeko indarkeria erabiliko duen taldea sortu da Euskal Herrian. Ekintzen maila gero eta arriskuagoa bilakatzen ari da. Markel, ertzaintzaren burua, saiatuko da radikalen atentatuak ikertzen eta ekintzaileek komunikabideetan itxuraz daukaten kontaktuak errotik mozten.

            Markel Aizpuruak lanari ematen dizkio bere hoberenak eta emaztea, Ane, abandonatu xamar dauka; ondorioz, bikotearen harremana okertzen hasiko da eta ertzaina une latzak biziko ditu lanaren eta pikutara doan erlazioaren presiopean.

            Istorioa oraingo denboretan dago kokatuta. Ez dauka egiantz handiegirik, eta –zorionez– kontatzen direnak nekez gerta litezke. Pertsonaiak ez daude oso fin tajututa eta ez dira oso sinesgarri suertatzen. Gaizto eta zintzoen kontakizun honetan, ekologistek betetzen dute maltzurren partea.

            Kapitulu bakoitzaren hasieran, amaieran istorioaren nondik norakoak argitu dituen idazki baten zati bat  ematen zaigu.  Gainontzekoa  linealki dago kontatuta.

            Astuna eta geldoa suertatu zait. Niri ez zait gehiegi gustatu. Gauza bera gertatu zitzaidan egilearen aurreko Ez zuten erantzun liburuarekin: nahiz nire iritzia aldekoa ez izan, ikasleen artean liburu arrakastatsua izan zen. Beraz, ez fidatu gehiegi besteok esaten dugunaz eta zerorrek irakurri eta iritzia eman.

Rafa L.